ÜMİT (711.)
Bir yaz akşamıydı tanışmıştık seninle
Beni sana çeken bir şeyler vardı Hasretin rüzgar gibi esiyor ince ince Gözlerim yaşla dolar aklıma sen gelince Bekliyor bu gönlüm ümitle seni Gel artık ruhumu biraz sevindir Unutmak mı haşa elimde değil Derdimin dermanı o görünmez kalbindir Bir daha batmamak üzere doğsun güneşim Kurumuş çöllerde serap gibiyim Uğuldar ufukta o haşin sesin Çınlayıp durur kulaklarımda Fatma Ayten Özgün |
😊