’Bu şiir;

Anneme,

Erdal Erenler nezdinde evlatları ellerinden alınan analara ve

Liesel’in anısına ithaf edilmiştir.’



’Nefesinde doğdum

Dudaklarında öleceğim...’


Ceviz ağacının sayrısında

İspinozlar susmuyordu o sabah

Çilekler beyaz çiçeklerini açmış

Tökezleyen doğaya kur yapıyorlardı

Az uzaktan can eriğinin

Türküsü derleniyordu

’Tırmanacak dağım olsa...’


Dingin bakışlarımla

Yeşilin yeşille savaşını seyrediyordum

Oysa usumda

Kitap Hırsızının Liesel’i

Rudy’nin sarı saçlarında ölüm kokluyordu

Gün korkusu sarıyordu

Anneler günümü

Yoktu artık!


Güneş

Arada yokluyordu tenimi

Elma ağacından doğru

Bir şarkı sarıyordu bahçeyi

Liesel düşleniyordu!


Hans Hubbermann dokunurken

Akordeonun beyaz sivri dişlerine

Siyahlarında

Koluyla yüzündeki gülümsemeyi silerek

Marx ürperiyordu Judich’liğinde


Çayır

Çimen

Filize durmuş vişne

Ya da her ne varsa...


Ilgın bir rüzgar esiyor ve

Ulukaya’dan bir şarkı dolanıyor şehri

Köçekler

Öfke salınımlarında

Ziller suskun...


Netekim’le Führer aynı anda

-Ama hala bir eksikle-

Cehenneme düşüyorlardı

Erdal açıyordu cehennemin kapısını

Karışıyordu bir kez daha faşizmin kokusu

Boynunda yağlı urgan

Geldin ya diyor!

Artık ölsem de gam yemem...


Ruhi Su dinliyorum

Serçe kanatlarında soluksuz

’Bilmem şu feleğin bende nesi var’

Dokunuyor sazında

Ve

Hepsinden ağırı

Kendi yanıtlıyor

Çözülmemiş bulmacalarını

Ezan okunuyordu

Kaldırım Mahallesinden

’Eşhedu En La İlahe İllallah...’

Ardı sıra

Geliyordu Bozmeşe’den cevabı

’Ve Eşhedü Enne Muhammeden Âbduhu ve Resuluhu’


Bulutlar beyazdan griye

Dönüyor Himmel sokağında

Üşüyor hava

Liesel gökyüzünü kazıyor

G/özlerime...


Hasrete sarıyor yüreğim

Gün öğleden sonra vuruyor

Bakla çiçeklerinde

Soluklanıyor umut

Körpe semizotları boy veriyor

Çekiliyor hatıralarım suskunluğuma


Keşke diyorum

Keşke

Şu an Bakacak tepesinde olup

Liesel’e el sallasaydım

Sydney’de buluşsaydık kitap hırsızıyla

Anneler gününü kutlasaydık!

’O’ terkeden annesiyle Rosa

Arasında gidip gelirken

Ben Yeni Cuma’dan Yoroz burnuna

Devinseydim biteviye

Anlatır mıydı annem?

Muazzam’ın yol haritalarını


Pazen entariler dikse gene

Ağırlıklar düzse kına yakmış gelinlere

Vursa kemençe

Coşkundere hazıyla

’Atmacayi vurdilar bir avuç kani için’

Dese Süreyya Davulcuoğlu

Dönense kaynanalar

Kürekler dursa ağaca dayalı

Toprak b/ellenmeyi beklese

Soğanlar sofralık hale gelse

Kız memeli bezelyeler

Büyüse çığlık çığlığa

Akıp g/itse gün

Liesel öpse Rudy’i bir kez dudaklarından

Düşse Kitap Hırsızı!


Ben

Sana

B/ağlansam

Aralansa kapısı

Düşünlerimin de

Dalsa içine hüzünlerimin

Bir kırlangıç daha

Yuvalansa Liesel’in saçlarında

Kerpiç odaların voltalarında

Siren sesleriyle karışık

’Kasvetli Pazar’ yankılansa

Seslense Denizkızıyla Liesel

Sussa

Ölüm!

Çalsa kapımı annem

Öpsem ellerinden günün

Üşümesem!


Not: Bu şiirde; Markus Zusak’ın ’Kitap Hırsızı’ adlı romanından, Erdal Eren’leri ellerinden alınan annelerden ve annem Muazzam Ergüney’in her gün artan hasretinden ve Ulus/Bartın’daki bahçemizden esinlenilmiştir.