Vahim
Sırtımın üstünde yığılı, taşımaya çalıştığım,
Kendi ölü bedenimdi, sürümeye alıştığım, Belki bir çocuğun umuduna, Belki bir ihtiyarın sonuna, Belki bir kadının geçmişine dağılmıştım, Arkamda bıraktığım; Yanık bir ciğerin izleri, Tablosundan dökülen suratım, Yerini yadırgayan ruhum, Çatırdayan dizlerim. Yük değildi herkesten birazcık daha; Sevsem, aşık olsam, üzülsem, ağlasam, Tebessümden tatsam bir gıdım, Fazlasında yoktu gözüm, Kahrolsam birazcık daha! Büyük değildi yaşamam kadar, Şeytanın günahı. Kıyısına gelip dönmek, Tekrar yürümek onca yolu, Hayatım, uçurumlar ve kıyılarla dolu, Vahim, Bari kalsaydı bana, çelimsiz âhım. |