Kalemim ve ben !
İşi hakkı yazmaktır, sipsivridir hep ucu.
Kalemimin önünde, bazen ben de duramam. Yalanlar süslü püslü, hakikatler hep acı. Hakikatin dışında, düş de olsa kuramam ! Uzak yakın kim varsa, nasiplenmiştir ondan. Ayırt etmez, içinde, renkler vardır her tondan. Yazarken sanki ruhu, sıyırır alır tenden. Ben ona ne kelepçe, ne de zincir vuramam ! Azat ettim ben onu, ne isterse yazacak. Oynanan oyunları, ifşa edip bozacak. Bazıları görünce, çıldıracak, kızacak. Başka türlü kendime, asla hesap veremem. Yaradan bu ilhamı, bana yaz diye vermiş. Artık benim gibiler, epey az diye vermiş. Zulmün kördüğümünü, asıl çöz diye vermiş. Yazmazsam hiç bir zaman, rızasına eremem! (Onuncuköylü) |