İçim Buruk
İçim buruk,
elim tutamıyor artık kalemi, acıyla seyrettim içinden geçerken hayatın şu alemini! İçim buruk, süzülmüş kanım dağılıp dökülmüş her yanım kendimedir isyanım! Uzatsam başımı pencereden dışarıya Dönerim hep geri Bitmeyen bir hasarla! İnanmam hem batıla, ama boyun eğdim nazara nasılda düşürdü zalim felek beni tuzağa … İçim buruk, ne kadar yazsam da sığmaz mektuplara … acım artar her akşam yeniden kederli evlerin kepenkleri kapanınca İçim buruk, ağlarım öksüz bir çocuk gibi güneş batışlarında sığınırken korkulu gecelerin koynuna! H. Hüseyin Arslan - 13.09.2020 |
neneh. tarafından 9/16/2020 1:06:35 AM zamanında düzenlenmiştir.