Elime Hâr Battı Gül Vurdu Beni
Heyhat, artık bir şey gelmez elimden
Vakit geçti, hayat tez yordu beni Bahar bitmemişken koptum dalımdan Rüzgârlar savurdu, yel vurdu beni Yaş kemale erdi geçiyor çağım Başı duman tüten karlı bir dağım Erken kıran girdi sarardı bağım Elime hâr battı, gül vurdu beni Nice dostlarımdan kem sözler duydum Topladım hepsini yan yana koydum Bunu kaderin bir cilvesi saydım Sözler yaraladı, dil vurdu beni Senle işi biten, yoluna bakar Maziden kalana bir kibrit çakar Tüten dumanların ardından bakar Elinden tuttuğum, el vurdu beni Zemheriye döndü sıcak yazlarım Artık taşımıyor yorgun dizlerim Yokuşa dönüştü eski düz’lerim Menzilim kayboldu, yol vurdu beni İbrahim Taşdemir |