KALDI
Hiçbir gün çekemedin, sevda denen yükümü
Başladı, bitti bu aşk, her şey yarıda kaldı
Mevsimlerden hazandı, hüzne yaprak dökümü
Rengarenk hayatımın, rengi sarıda kaldı
**
Sevmeden sevilmiştin, yaptıklarından utan
Bir yangın ki ruhumda, beni alevde tutan
Bilerek söndürmeyen, bir kenarda unutan
O, ateş közündeki, kalbim yarada kaldı
**
Zalime dönüşerek, hep nefreti kusmuşsun
Neden sorularıma, yanıtsızsın, susmuşsun
Rüyalarıma gelen, kara bir kâbusmuşsun
Mutluluk muammaydı, en zor soruda kaldı
**
Bu günahın bedeli, olmamalı gözyaşın
Kapından çıkıp gitti, seni seven yoldaşın
Adresin ben değilim, git başka yere taşın
Gönül hanen benimle, artık arada kaldı
**
Küllenmiş tütemeyen, bir hasretin var ama
Sonun yine hüsrandır, hayal ve düş kur ama
Senden çok uzaktayım, yakınlarda arama
Vefa arayan adam, bil ki geride kaldı
**
Ayaz vurmuş bir dağsın, ellerinse buz keser
Eşsiz güzelliğinden, gör ki kalmamış eser
Nerede eski halin, yerinde yeller eser
Şiirlerime ilham, veren peride kaldı
**
Söküp at bedenimden, veriyor bir muhtıra
İsyanımı yazarak, döksem de ben, satıra
Sensiz kokunu yayan, maziden bir hatıra
Üstümde silinmeyen, kuru teri de kaldı
**
Gözlerinde canlanan, anılarla hep izle
İstediğin kadar sen, öyle saklayıp gizle
Vicdanını rahatlat arındırıp temizle
Lekelenmiş hislerin çıkmaz kiri de kaldı
**
Ben acı içindeyken, herkes mutlu eşiyle
Ayrılık rüzgârının, pervasız esişiyle
Yeniden umut doğmaz, bir bahar güneşiyle
Bu denli çekilmeyen, dertler sırada kaldı
**
Ne kadar kapılsak ta manasızca bir hınca
Yosma gibi davrandın, hiç durmadın kadınca
İhanete bulaştın, yan yollara sapınca
Senle vuslat ne yazık, bahtsız murada kaldı
**
Gerçekleşmesi sanki, bizim için çok güçtü
Sanırım karşılıksız, sevmek en büyük suçtu
Emellerle arzular, buharlaşarak uçtu
Denizlerle dağları, aşıp karada kaldı
01. 02. 2020/ vefa arayan