GÖZYAŞLARINDA ÇAMUR TORTULARIBir sonsuz yokuşun en dik yerinde Soluklarım, tükenircesine kısık ve ürkek, Ham gecelerin buruk karanlığında Küçücük gülüşlerine tutuna tutuna Hep sana doğru yürüdüm,hep senden yana... Siyah denizler içtim gözlerinden; bulanık, Kurudu o denizler. Her hücrem öylesine doldu ki seninle Ve sen, öylesine her şeyinle benim oldun; Sana ait hiçbir şey kalmadı yeryüzünde, Şimdi, bittiğim an bitebilirsin... Gözlerinde yok olmanın korkusu Ve o bulanık denizlerin tortusu, Hüzünlü bir bulut gibi kaplayıp düşlerimi Bir yaz günü yüzüme Damla damla düşebilirsin. Ya da, birden, bir sağnak gibi coşarak O tükenmiş denizlerin çamur tortusuyla beraber Bütün dünyamı örtebilirsin. Umutlar yeşerir mi sanırsın o çamurda Ve tuz buz olmuş kadehlerde Dudak izleri kalır mı? Hasta eder adamı, deli eder, yok eder; Göz yaşlarını sakın tutma! Bitmiş bir denizden geliyor onlar, Unutma! .. (1963) Ünal Beşkese |
Dizeleri okudukça bunu duyuyor insan...
Her zaman müthiş güzel yazıyorsunuz...
Sevgi ve saygılar...