YALNIZLIĞA ÖVGÜAğrılı sorularla kalem girizgâhı yapınca Sancılanıyor sayfa Cümleler kelimeleri tek tek üzerinden atıyor Sorular kalıyor çıplak Cevaplar ise mahcup Yalnız kalan sorgular dargın Dargının canı sıkkın Can sıkıntısı yalnızlığı derin yazdırmada Derin yazmalar yorgunluğu çağırmada Bu kısır döngüyle dönüyor dünya Gördüklerimiz kadar değil bu hayat Görmediklerimiz hayalde saklı Görünenlerin bıraktığı işaretlerin izini sürmek Hayatın gizemini çözmek bu olsa gerek Diğerlerince anlaşılmadığını hissediş Yalnızlığa balıklama bir geçiş İşte yanılgı da burada Boş ver başkalarının seni anlamasını Sen kendini anlayıp Tanıyıp Aynayla barışıp Tüm itiraflarını yapıp Kalbindeki buzları kırıp Aklındaki önyargıları özgür bırakıp Nefretini çöpe atıp Tenleri askıya alıp Mushaf’ın ev sahipliği gibi Olabildiğince sadık Kalabiliyorsan kendine Yalnızlık tat vermeye başlar Öyle çoksundur ki artık Tekliğin gücüyle Asaletiyle Kalabalığa karışıp Yalnız mıyım diye Düşünmezsin bile ÖZDEN HORAN EDİRNE |
ben susarım o gider, biter tabiat
dökülür kaleme
tebrikle.