şiir düşü// . . . var ile yokun, beyaz ile karanlığın umursamaksızın seviştiği bitmek bilmeyen bin bir şiir düşüyüm / neydi bitince başlayan, başlayınca bitiveren derdim hep yanılmaya aş ererek ve keşkelerimi bavul dolusu geçmişime yolcu ederek mum yaktım uyan, uyan geceye sevgili biliyorum bir şiirin kulağına fısıldamayalı, bir mehtabın kadifemsi endamına ışıldamayalı çok oldu ilmek kaçırdıkça zaman, söküldükçe yongasından can ve ertelendikçe sevişgenliğinden an ölüm hak doğurur, hak ise saklısında hakkaniyet biliyorsun değil mi / aşk bitince başlar yaşamak ise ölünce parolası aşk, pusulası yaşamak olana dardır dünya can, cananına gülden şerbet, canan şerbetine dikensiz su olsa da… . . . // ilhanaşıcıağustosikibinyirmi |