ahvâlim. . .. ne vakit üşüsem rüzgâr kokulu gözlerinden sızarım gecenin bağrına. derin sancıların, el değmemiş tazeliği kokar hüznüm. göğüs kafesim genişler. gölgesi büyür kalbimin büyür de büyür. lâkin, yüzüm her ayrılık sonrası süt kabındaki taze buhar gibi titrek. oysa tutunamayıp düşseydim kirpiklerinden ne güzel olurdu, gamzendeki çukurda ölmek. yokluğunda is karası olsa da sözlerim evvela uzun yollar v yıllar geçmeli üzerimizden. gör işte budur ahvâlim. toparlan hadi, hecesi düşmüş güzelliğinin ayrılma vaktidir şimdi göğsümden . . .. |
En güzel hasretle çiziyorum
Kalbime
Şafaktan doğanda sen
Batan da sen
Çok sevdiğim eserine gelsin
Günleriniz güzel olsun değerli şair