gri ve hüzünlü.... .. ... yağmur, yokluğuna yağıyor bu sabah ılıktan ısırıyor toprağı... dağılıyor caddeye. cama vuruyor soğukluğunu her damlasında. ve bak, bu günde yoksun varlığımın sınırlarında yoksun! hepsi bu. değil aslında bu değil. ... hani sen varken renkli bahçeler dolanır ayak bileklerime. ılık meltemler ısıtmaya çalışır az evvel üşüyen parmak uçlarımı. kuşlar vazgeçer sıcak yerlere göçmekten. ... varken, daha iyi hissediyorum aslında iki adım ötemde olman bile yetiyor uzak durmana. ve ne zaman uzatsam elimi, derin bir boşluk kalıyor payıma. yüzüm düşüyor hepsi bu da değil aslında. ... uzaktayken, gri bir hüzün bocalar durur o vakitler kulunç gibi dalar öğleden sonraları, aşk sancıları. uyutmaz bi türlü. çeker sineye çocukluğumu seni gölge olur düşer peşime, hepsi bu da değil aslında. ... .. . |