YUSUF İLE ZÜLEYHA-15
ZÜLEYHA YAŞAYAN BİR ÖLÜDEN FARSIZDI ARTIK
Ne şan ne şöhret ne de görkemli bir yaşam umrunda değil di artık Züleyha’nın. Tek bir arzusu vardı Yusuf’uyla olmak. Yeme içmeden kesilmiş, gözleri görmeyen, yaşlı çökmüş bir kadındı. Fotifar ve ona annelik yapan büyük hizmetçisinin ölümünden sonra Yusuf olmasa yaşamaktan bile vaz geçecekti. Yaptığı hatanın farkında idi. En çokta onu zındana attırdığına ve 10 yıl sonra gidip, onu kırbaçlattırdığına ağlıyordu. Saatlerce secdeye kapanıyor, Allaha dua ediyordu kendini affetmesi için. Onu yolda bastonuyla yürürken görenlerin çoğu tanıyamıyor, tanıyanlar da kendi kendini mahfettiğini söylüyordu. O duysa bile söylnenlere kulak asmıyordu. Onu yaşatan, onu ayakta tutan Yusuf’a olan aşkıydı. Duadan arta kalan zamanlarda Lirini eline alır, hülyalara dalar gider di. Yusuf’una övgüler diziyordur kimbilir. EFENDİM-15 Sen benim kaderim, alın yazımsın Ben sevdayı sende, buldum efendim Dilde yankılanan, hoş avazımsın Seninle ağladım, güldüm efendim Yusuf yazılmıştır, benim anlımda Benim gönlüm hala, beyaz tenlimde Senden başka erkek, yoktur gönlümde Senden evvelini, sildim efendim Hep senin sevdandır, başım da esen Rabbim bir diyerek, sevdirmiştin sen Senden başkasını, sevmiyorsam ben Bu aşkı Rabbimden, bildim efendim Vuslatı benimle, neden tatmadın Haram deyip bana, adım atmadın Sen beni bir defa, kabul etmedin Kaç kez huzuruna, geldim efendim Ne olur içim de, bu ateş sönsün Yusuf gibi benim, sevenim olsun Yaşama sevincim, umudum sensin Senin için ben bir, eldim efendim Gönül bu seviyor, insanlık hali Var mıdır böyle bir aşkın emsali Dalında kurumuş, yaprak misali Her yöne savrulan, yeldim efendim Lüzumsuz sevda bu ne yapmaz seven Elbette can canan bir birin öven Yok mu benden başka, dizini döven Bitmez hasretinle, doldum efendim Sadık DAĞDEVİREN Aşık LÜZUMSUZ NOT: DEVAM EDECEK-ARKASI YARIN |