DENMEZ Kİ!..Kucağındaki yavrusu açlıktan ağlayan anaya “Hadi gül biraz” denmez ki! Acısından iki eli böğrüne yapışmış babaya “Sen sağ ol” denmez ki! Hakkından fazlasını almayı hak sanana “Afiyet olsun”, Deveyi hamuduyla yutarken tıkanana “Yarasın”, İki cami arasında beynamaz kalana “Allah kabul etsin” denmez ki! “Boğaz dokuz boğumdur” der, atalar… Bir ayağı dışarıda, bir gözü eşikte durana “Gitme, kal! ” denmez ki! 02.04.2015 Serap IRKÖRÜCÜ |
Şiiri okuyunca bir tanıdığım geldi aklıma. Hani karşısındakine kulak vermeden dinliyormuş gibi yapma huyu olanlardan.
Bir gün bir ahbabıyla sohbetinde, hal hatır sırasında bizimki karşısındakine...
_ "Baban nasıl?.." diye soruyor. Adamın da babasının ağır bir hastalık sürecinden sonra vefat ettiğini söylediği halde...
_ "Oh oh çok iyi." diye sohbete devam ettiğine tanık olmuştum.
İşte burada, dinlemekle anlamak, konuşmakla söylemek arasındaki nüans çıkıyor ortaya.
Kısa ve öz olmasına rağmen, anlam derinliğiyle kalemine has yine şiir.
Tebrikler ve sonsuz saygılar bırakıyorum buraya.