ONLARONLAR Güzeldiler görünmediler Hayaları perde oldu mahremlerine Zaman sessiz akan nehirdi Hayat gürültüsüz giderdi Şimdi ne oldu Bir türkü gibiydi hayat Neşeye yer vardı Üzüntümüzü saklardık kendimize Sevinçler paylaşılırdı Gökyüzü maviydi yeryüzü yeşil Gamlı geceler gibi hazin Günler uzadıkça uzar Çocuklar şenliklerde büyürdü Bülbüller şakırdı bahçelerinde Evler bir başka esenlik içinde Yaşardık tek ve tenha Hep birlikte ve sessizce Ahmet KEMAL |