YUSUFUN GÖMLEĞİ 


Yakup oğulları çaresiz 
Yola koyuldu 
Yusuf’un gömleğiyle 
Kenan iline vardılar 
Baba durumu sezmişti çoktan 
Dedi 
Alıyorum çok uzaklardan 
Yusuf’umun kokusunu 
Dediler ey ihtiyar 
Kuyuda Yusuf’u göremedin de 
Nasıl aldın kokusunu Mısır’dan 
Dedi ihtiyar Yakup 
Gözlerim görmüyor ama koku alıyor burnum 
Allah bildirmese ben 
Bilebilirim nasıl 
Kuyuda bana göstermeyen Allah 
Şimdi kokusunu yolluyor bana 
Bu onun kokusu başka değil 
Ben bilir tanırım onun kokusunu 
Dediler ey baba 
Biliyoruz bu defa 
Sen asla affetmeyeceksin bizi 
Ama elden ne gelir 
O adil hükümdar 
Aldı Bünyamin’imizi 
O çok sevdiğin Bünyamin 
Çaldı hükümdarın altın tasını 
Ama merak etme 
Sana bir müjdemiz var 
O kutlu insan Yusuf 
Gömleğini verdi bize ve dedi 
Sürsün o muhterem babanız 
Bu gömleği yüzüne 
Gözlerine 
Açılacak inşallah ama olan gözleri 
Denileni yaptı Yakup ve açıldı yıllardır 
Ama olan gözleri 
Ve dediler 
Bu kez seni de çağırıyor 
O kutlu insan 
Sen gelirsen bizimle 
Serbest bırakacak Bünyamin’i 
Anladı Yakup bu Yusuf’un işiydi 
Mademki gömleği o gönderdi 
Gömlek onun gömleği 
Mademki şifa oldu bana 
O benim Yusuf’umdur muhakkak 
Ben biliyor ve diyordum 
Ölmedi Yusuf’um ölmedi 
Siz inanmıyordunuz bana 
İşte gördünüz mü şimdi 
Gel zaman git zaman yine tükendi erzak 
Yakupoğulları obasında 
Yola çıktı kafile 
Bu kez baba Yakup da beraberinde 
Ahmet KEMAL 
01.04.2015

Ahmet Kemal