ÇANAKKALE DESTANI ek 2 Dağ Bayır Aşarak
ÇANAKKALE DESTANI
Dağ Bayır Aşarak Dağ bayır aşarak çıktık yola Yedeklerimizde cesaret ve aşk vardı Bir daha dönmemek üzere aşkla Vatan için millet için namus için aşk için Devlet-i ebed müddetle daim berdevam olmak için Ölmeye gidiyoruz ölmeye Geri dönemeyiz artık Ant içtik biz bir daha geri dönemeyiz artık Veda ettik evimize köyümüze kasabamıza Veda ettik annemize babamıza kardeşimize Eda ettik yârimize avradımıza yavuklumuza Mahşerde buluşmak üzre hey Mahşerde buluşmak üzre Hayallerimize gem vurduk Yüzleştik olanca acı gerçekle Ant içtik ölümüne savaşmak için Bizi bekleyen düşmana Dünyayı dar etmek için Vatanımızı canımızı kanımızı namusumuzu Bir daha geri gelmesinler diye Göndermeye gidiyoruz gerisin geri Koşuyoruz aşkla ölüme Başka bir şeye değil Güvenerek yüreğimize Dağ bayır aşarak gidiyoruz Gidiyoruz ekmeksiz ve susuz Gidiyoruz aç biilaç Gidiyoruz ayakta yok başta yok Ama bizde mangal gibi yürek var arkadaş Mangal kadar yürek var Düşman zalim düşman Karnı tok sırtı pek düşman Ayağında potin sırtında kaban Dağlar potinle aşılmaz imanla aşılır Savaşı kazanan silah değil imandır Zafer kazanan asker imanlı askerdir Tarihin alnına zafer kanla yazılır Biz ölüme değil şehadete kanat açmışız Bizim kitabımızda ölüm yok öldürmek yok Bizim kitabımızda diriltmek var insanı yeniden Bizim kitabımızda diriltmek var insanı aşkla imanla Ölümden korkmuyoruz Ölüm kavuşmaktır bize Allah’’a varmaktır ölüm Aslımıza dönmektir yeniden İsterse gelsin kuşatsın çevremizi ölüm Bir diyeceğimiz yok kimseye Kimseye bir düşmanlığımız yok Öldürmek değil bizim işimiz Sevgilimiz tütüyor gözlerimizde Olsun Ama söz verdik işte Söz verdik işte ezel bezminde Tutacağız sözümüzü Canımız pahasına Savunacağız vatanımızı Kanımızı akıtacağız onun uğruna Biz ne ölmekten ne öldürmekten hazzetmiyoruz Ama mecburuz biz buna Vatanımıza kast eden elleri kırmaya mecburuz Bağırmadık Onları biz çağırmadık Çağrılmadan geldiler vatanımıza Kirli ayaklarıyla çiğnemek için Ecdat yadigârı vatanımızı Mezarlarında sessiz ve sakin yatanımızı Ecdadımızı Mecburuz o hain elleri kırmaya Mecburuz o kirli ayakları topraklara karmaya Toprak ne güzel ana Hem dosta hem düşmana Biliyoruz Onlar da ana baba kuzusu Onların da anaları babaları var Onları bekleyen yavukluları Bizim yavuklularımız kadar taze ve genç Bizim yavuklularımız kadar güzel Bizim yavuklularımız kadar canlı kanlı Etleri şehvet kokar Ruhları aşk Bizimki kadar romantik, Bizimki kadar heyecan veren hayatları var Burada Bu garip diyarlarda Ölmezler de Geri dönerlerse Kim bilir ne renkli Bir hayat yaşayacaklar Belki evliler Belki nişanlı Belki âşıklar henüz en ince yerinden vurulmuş Kiminin çocukları var Kiminin yaşanmamış aşkları Kimin henüz doğmuş Kiminin doğdu doğacak çocukları Ne maceralar bekliyor onları ne renkli maceralar Her birinin rengârenk hayalleri var Her biri Bin bir çeşit rüya görüyor Uykuya vardıklarında Gözlerinde tütüyor vatanları Evleri barkları yavukluları Ahmet KEMAL |
Karşımızdakini de insan olarak görüyoruz evet doğrusu da bu insana
insan olarak bakmak ne yazık ki onlar bize öyle bakmıyor işte bu yüzden
insan vatanını milletini korumak için mecbur kalıyor onlar vatanımızı
Almak bizi köle yapmak isterse ya ölürüz yada kazanırız insan gibi yaşarız
çok güzel ifade etmişsiniz şiir tek taraflı değildi insanca adaletli bir şiirdi
böyle olmak lazım gönlünüze kaleminize sağlık selam ve saygılarımı sunarım
Değerli şair