Çocukluğumun ilk yarası!
Heyy. gözümün karası
Be hey..çocukluğumun ilk yarası Az mı artık kalem aradık.. Okul çöplüğünün çocuk kokan çöpleri arasından Az mı sildim boynumdan çıkarmadan.. Anamın astığı silgiyle, yanlış harflerini Kara önlüğume az mı sildim... Ağlarken mahçup gözlerini Bir ben gizledim öğretmene ettiğin sözlerini Hangi ara büyüdük..be gözüm.. Hangi rüzgarlara tutunamadik .mekansız Turna kanadında göçümüz.. Direnemedik..direnemedik hiçimiz Görsen tanır mısın beni.. Yüreğimin yarasından.. Esmer yanağımda benimin karasından Ben seni tanırım..tanırım inan Hiç kimse benzemezdi sana. Hiç kimse öyle gülümsemezdi bana.. Ne ara savrulduk..diyarlara.. Kiraz yanağımız üstünde gülümsemelerimiz vardı Hilesiz...riyasızdı oyunlarımız Mahçuptu gözlerimiz Titrek..mert ellerimiz.. Duyguda lal dilimiz.. Şimdi..zaman çok dar.. Anıları yaşatıyoruz o kadar.. Dönmek zor.. Çocuk duygularımız kayıp.. Say ki..seyrettigiz bir film.. Say ki..sonu mutsuzluğa bağlanan final Say ki ben yoksul mahallenin..yoksul delikanlısı Sen köy ağasının narin kızı.. Anlatsak kim anlar bizi.. Yaşanacak..yaşanmalı.. Unutulsa da bazı H. Işık. |