KİMSİN SEN MARİA?Düşlerini ertele, Maria Aşkın kasvetine sığın dilediğinde Dilendiğin de olmasın hani tek gerçek El âlemin dilinde: Bir redif gibi sız şiire Bir esinti gibi dağıt yeri göğü Kıpraşan yüreğine teselliler sunsun Tanrı Aşkı azat eden kadındın madem Bilinmezin dahi ötesinde Kimi zaman acın bitmeyen Kimi zaman öfkenle yenik düştüğün Bitmeyen davan. Aşkın hasretine sığın, Maria Yetmedi mi? Sız meleklerin hülyalı yüreklerine Şerh düştüğün hayatı da tütsülesin şehir ışıkları Kokusuna yenik düş özlemin Kokan aslında küf tutmuş acıların. Gerildiğin o ipte yürüme Asla da bakma aşağı asılı kaldığın her izlekte Sunulsa da meçhul son altın tepside Varsın kıt kanaat geçin Hem yetmez mi haşmeti aşkın? Ah, bir de esir kaldığın o devasa mabet Aşkı küreyen yalnızlığınla sahip çıktığın metanet Gerici düşlerden kaç ileri baktığına tanık iken Rabbin Kefareti ödendi mi sahi içine düştüğün tuzakların? Tuz buz olan yüreğinden firar eden Düşlerine kol kanat ger Sahibesi olduğun ne kaldı ki, Maria? Bir adın Bir de adımladığın yalnızlığına çemkiren iblis Ve ahvalinden sızan nefreti görme sen. Görünmez olduğuna delalet madem paralel evren Aşkınla saf tut Asil gölgene değmeden nazar Nazara almadığın ne varsa Varsın saklı kalsın ömrün çatı katında. Kimsin sen, Maria? Nedir sahi bu kör döğüşü? Adımlarına ulaşan rehavetle Kibirli efkârını da görmezden gel sevdiklerinin. Sevildiğine ne şüphe? Koyu gözlerinde matemin Yaşadığın kadar yaşat umudu ve rahmeti. Bir sözcük isen tutsak kalan o kalın kitapta Eşrafına da asla aldırma. Sen, gün yüzlü bir çiçeksin, Maria Ve kimse ardından gelen Hem erkeğin elinin kiri kadın için elzem olan Ne ise barındığın kadar da Arındığın her acı. Püsküllü belası olsan da şiirlerin Asla sonlanmasın savaşın Hele ki bir de kadınsan Yanmaya ne gerek Yâd edildiğin mi yoksa tek gerçek? Ve bas mührünü yüreğinin Yazdığın yazmadığın kaçıncı fermansa: Varsın göz ardı et yalanı dolanı Şakıyan sesinde hayatın Tevazu yüklendiğin her günde saklı kaldığın kadar Mutlusun, sevgili Maria. Hele ki bir de yüreğinse tutuşan Kıvılcımlar saçan gözlerinde saklı Meramı aşkın elbet yaşadığın kadar yaşattığın. |
Yaradılış öyle bir mucize ki yaratılan hiçbir şey bu iki kelimenin önüne geçemiyor.Yaşadığı kadar yaşatabiliyor insan.Yaş aldıkça olgunlaşıyor.Ve başlıyor sorular olgunlaştıkça.
Bu kadar kelimeyi nereden buluyorsunuz can şairem?
Bilir misiniz ki İnsan sırlı aynasında kendisini arar hep.
Bilir misiniz hem kalabalık hem de tenhalıktır insan.
Ne kadar kaybolursa o kadar kendini bulur.
Kalemine, kelime dağarcığına bitimsiz tebriklerimle.
Selam ve Sevgiler.