AZİZE...Şiirin hikayesini görmek için tıklayın ‘’Sormuyorum artık biliciye de Bilgine de aşkın darası nedir Ve mutsuzluk mümkün müdür ki o Bir kırlangıç ikindisiydi belki de Gümüşte ve güzde gizlenen.’’ (A. Telli) Yolda kalmıştı ay ışığı ve dayanamadım Onardım yüreğini mevsimin Dolup doluştu kırkikindiler Yas yüklü kadınlar Yüzü asık ve buruşuk bir düş de bindi ay dedeye İçimin ikramı ile ihya ettim gökyüzünü Bir dirlik ve birlik çağrısı ki Yoldan geçen kimse buyur ettim ay dedeye Sormadım da kimin nesidir, diye. Yoğum yine bu gece Az evvel çıkardım hüzün hırkamı Ve astım ay dedeye Elbet yetmedim hiçbir zaman yetemedim Yitiminde günün derledim topladım güncemi Yaslanıp en ulu dağa sözlendim dualarla Sözcüklerim yastan yeni çıktı üstelik En azından şiir bitene kadar mutluyum, azizim. Bir azize olmayı dilerdim Kim bilir belki de ta kendisi. Ruhum yorgun hem mevsim gibi Aslında mevsim de yüklü hala taşıyamazken Bunca insan neslini Belki de bizleriyiz taşıyamayan birbirini Verip veriştirdiğimiz ne çok şey ne çok acı Açısı kaybolmuş hep yüreklerin Pencereler kırık ve dağınık Bir mimozayı dahi esirgerken çiçekçi Selam verip de alamadığım değil elbet Tek gerçek. Bir de vazgeçişlerim En çok da kendimden Yaşaran gözlerim, azizim Bak yeşerdi dünya ve çiçekler Neymişim ben neymişim? Yaşa, efkârlan ve kılıç kuşan. Yetememiş de hem düşlerimin peşine Düşerken Ah, bir de düşse ya şunca zalim yakamdan. Ne diyordum ben sahi? Ah, evet, içine gizlendiğim ay dede Bir de makul olan olmayan ne varsa Tıktığım heybeme en çok da Sırdaş bildiğim gölgeler Ve yakarışım Rabbime Şükürler olsun ki duyan biri var işin sonunda. Kenetlendiğim bir ışık Rengim bazen pembe bazen soluk Aşkın kıvancıyla iç geçirdiğim o izlek Hani saklandığım Hani gözümü sakındığım sevdalı yürek Yeter de elbet her birimize O kadar geniş ve ferah ki içim kimi zaman Kir tutmadığım de değil elbet yalan En azından Mevla’mın gözünde Endamlı bir gülüşü de pelesenk etmişken yürek sesime. Selamımla geldim bu şiire Alanın da almayanın da canı sağ olsun, be azizim Hayat, bu, gelip geçiyor işte Ama sevmeden de tükenmez hani hiçbir şiir hece hece Yarenlik eden bir kalem ve sevinç Buz tutan yürekleri dahi ısıtmaz mı için için? |
Az evvel çıkardım hüzün hırkamı
Ve astım ay dedeye
Elbet yetmedim hiçbir zaman yetemedim
Yitiminde günün derledim topladım güncemi
Yaslanıp en ulu dağa sözlendim dualarla
Sözcüklerim yastan yeni çıktı üstelik
En azından şiir bitene kadar mutluyum, azizim.
Çok anlamlı yüreğine sağlık arkadaşım sevgilerimle...