Bir düşe öykün bir de düşmeye gör:
Sözcüklerden inşa ettiğin ömrün
Aldığın her darbede açmaya görsün şiir
Kasıtlı bir ölümdür oysa
Şairin vedası
Yana yakıla yaşarken sığındığı her rüya
Gün yüzlü bir gerçeğe dokunup da geçer
Yanından usulca
Zifiri karanlığı da deler imgeler
Gönül gözüne boca ettiği vefa dolu sevgisinde
Kural dışıdır öyküsü
Yerin göğün debelendiği vuslat
Karanfil kokulu o tutsaklığı
Değer hem de nasıl değer
Yanmaya sönmemek adına üstelik
Çağrısı kâinatın
Düş küresinde kıpraşan her duygu
Olmaz mı Mevla’nın ikramı…

Kürediğin renk
Asılı kaldığın varla yok arası izlek
Küssen de kendine
Zararın neresinden dönülse kar, şair
Hüznün türevi aşk ve özlem
Bazen tövbe yüklü heyben
Kana kana içtiğine kucak açar kimi zaman
Yar bildiğin yaren olmasa da
Zan bildiğin elbet
Tutuklu olduğun her söylemde
İnancın gölgesi dahi yeter
Senin temiz yüreğine.

Varlık mı yokluk mu arz edilen?
Sözcükler mi yoksa
Kan yerine vücudunda gezinen?
Mayası aşkın tutar nasıl tutar hem de
Aşkın asası sunulan ve saklı olan
Her yeminde.

Bir hayal ki ehli beyit
Bir hazan ki yaza dahi hükmeden sür-git
Bir nida arındığın benlik
Bir sükûn aradığın
Titrek ışığında yüreğindeki mumun
Varsın dibine versin aydınlık
Yeter hikmeti elbet
İçinde yaşattığın İlahi Aşkın ve coşkunun.

Nazarında hayatın sancılı bir oluşum
Kanatlarında mevsimin
S/üzülen gözyaşın
Devindiğine meyyal direttiğin her gerçek
Olsun ya da olmasın mutluluk
Saklı bildiğin sandığında
Varsın seyirsin gözü ufkun
Yeter ki dokun sen ruhuna lütfun.