YOL BIRAKMADIN
Yolun açık olsun, daha ne deyim
Bana da başka ca, yol bırakmadın Eserin orta da, gör ne haldeyim Tatlı sözler için, dil bırakmadın Bir tek resmin vardı, o bile yırtık Baksam da göremem, üzeri örtük Şu gönül bahçem de, açmıyor artık Öpüp koklamaya, gül bırakmadın Derde durak oldum, çilem bitmiyor Hüzünler sardı bak, hiç terk etmiyor Ayakta kalmaya, gücüm yetmiyor Başka bir sevdaya, hal bırakmadın Köksüz ağaç gibi, devrilirken ben Acı girdabın da, çevrilirken ben Rüzgârın önünde, savrulurken ben Neden tutunmaya, dal bırakmadın Yükleme tüm suçu, böyle kadere Ne zaman dolacak, olmayan süre Aldığım yarayla, düşerken yere Yerden kaldıracak, el bırakmadın Anlamış değilim, kim kime küstü “Elveda” sözcüğü, sence bir süstü Evime dönerken, bir akşam üstü Saçım okşayacak, yel bırakmadın Bu Lüzumsuz seni, çok seviyorken Tüm duaların da, aşk diliyorken Seviyor mu, sevmiyor mu, diyorken Beni avutmaya, fal bırakmadın Sadık Dağdeviren AŞIK LÜZUMSUZ |