Âşık Veysel’e Mektup
Veysel’im son durum sadık yârinden
Bal içinde zehir gübre toprakta Karşılıksız vermek kalktı yerinden Canımıza döndü ibre toprakta Zevale erince sabanın devri Değişince kentli olmanın seyri Ağababaların dönünce nevri Değişti tarımda töre toprakta Ürün için zehir saçan biz olduk Bu sebeple keyfi kaçan biz olduk Kazanma hırsıyla açan biz olduk El ele vererek yara toprakta Hayata kandıran olunca yapay Almasak da olur güzellikten pay Görmüyor gözümüz ondan başka şey Bir tek beklentimiz para toprakta Meyvenin, sebzenin lezzeti boldu Organik üretim mazide kaldı Simsarlar elinde bu hâle geldi Zehirlere depo sera toprakta Zemherinin sonu ilkbahar ama Hesaplar üstünde hesap var ama Gidişata inanması zor ama Etki yapmaz oldu cemre toprakta Ortada cürüm var, nedeni biziz Cümle dümenlerin madeni biziz Hormonun çürüyen bedeni biziz Terör estiriyor üre toprakta Küresel baronlar, ayar çekiyor Darı ekiyorsun, arpa çıkıyor Tereler, rokalar yonca kokuyor Temelli değişti çehre toprakta Kaçınılmaz sonuç bekliyor bizi Yeni hastalıklar yokluyor bizi Dertli hanesine ekliyor bizi Sağlıktan veririz fire toprakta Bunun faturası ağır olacak İntikamın fazlasıyla alacak Ruhumuza mehter marşı çalacak İnletiyor arşı nara toprakta Sebep olanlara esti Delibal Artık umudunu kesti Delibal Son noktayı koydu sustu Delibal Sözünden eser yok kara toprakta DELİBAL – Celil ÇINKIR |
şiir acı gerçekleri göz önüne ustaca sermiş
ama yine de bizim sadık yarimiz kara topraktır.
insanoğlu iyice zalimleşti ):
bizi kara toprak paklar ancak ):