ÖZÜM
Gözlerim derin uyku alemlerin de idi
Kimseyi görmeden yaşayıp Yaşamın taa için de yanlizlikla besleniyordu Yasam o kadar gaddardi ki Aglayamiyordum bile Sanki saf ve duygu dolu adam gitmiş Yerine ruhu olmayan Dünyadan kopmuş Her yolda ayağına taş takılan Kör talihli bir talihsiz idim. Ama bir gun öyle bir güneş doğdu ki Sokağın tam ortasına Bütün karanlık kuytu ne kadar yer varsa Aydınlığa kavustu İşte o gün! Yüzümdeki mutsuz çizelgeler Mutluluk döngüsüne vermişti kendini Kalbimi zaten hiç sormayın O çoktan ritmini bulup Heyecana Aşka Mutluluğa Ve ÖZÜNE kavuşmuştu. |