GÜLLERİN SAVAŞIGÜLLERİN SAVAŞI Ben sarayda doğmadım Ben varoşların çocuğu Hiç kılıç kuşanamadım Dervişler döner ya hu Benim çocukluğum bu Benim evim aynamdır Sokağım ruh dünyamdır Vur çocuğum vur başını kayalara Yeşil benim vatanım Ben kentlerde boğuldum Aşklar kıvancım oldu Yaşama sevincim kısır kaldı Ben kendimi kitaplarda kaybettim Kitaplarda buldum Ben seni unuttum yaz Sevgili ortamındayken Kâbe benim rüyamdı Babam Kâbe için ağlardı Atlar koşumlandı koşumlandı Yağları eridi bakışlar uzadı Saraylar yıkıldı evler onarıldı, Şimdi hepimiz birer sultanız artık Şimdi elleri uzatıyoruz şak şak Bir iki atla ipe uzan takıl bana Ben pençelerimle aşkım Seni sevdim seni öptüm seni aşkım Sana kandım sana yandım inandım Ölüme çıkan yol bu mu ne Gazze’’ye örülen duvar Benim ağlayanım var gülenim var Rüyada görülen timsah neye yarar Beni yuttu yutacak bir duvar Bu aşkın önünde ne badireler var Ne badireler var Fener alayları neden yok Neden sevinilmeyen aşırı Ve beğenilmeye aşı Beni hapsediyor bütün Her yeri sardı yangın Sarıyor haneyi büsbütün Ben seni güllere bağladım Güllere sor güllere Güllerin savaşı yakın Ben seni güllere saydım Sen beni ateşlere say Ben seni savaşa yordum Sen beni barışa yor Ben bütün eylemleri yok saydım Alkışladım tüm iyi niteli davranışları Eşyaları kovdum içimi bozmuşlardı Gülleri kokladım durdum Seni aradım durdum Vinçlerle tartım cürümleri Ahmet KEMAL |
Canı Gönülden kutlar Tebrik ederim
İlhamınız bol yüreğiniz kaleminiz var olsun.
Selâm ve Duâ ile