Liyakat
Kapakları kapanıyor kendiliğinden
Bir perde, çapak akıyor kirpiklerimden Nefesim rüzgâr oluyor ciğerden gelen Şafağı söküyor kalbimin, şu seherden Her karanlık bir aydınlık yolu bulana Doğ ey güneş görmeyen! Bu en son imtina. Dilim Elif kadar susuyor haydi doğrul. Lam’dan Mim’ e düşüyor boynum haydi tutul. Sancılarımın kaynağı Vav, alemşümul. Kıldan ince camdan keskin yol, o da meçhul. Her ayrılık bir kavuşma yola çıkana Koş ey vuslat bilmeyen! Bu en son inhina. Mesut Tütüncüler 22.06.2020 DENİZLİ İnhina:Birine baş eğme, yumuşaklık gösterme. İmtina: kaçınma, geri durma |