Hayat nedir biliyor musun rüyonika?
Sanki hiç bir şey den habersiz bir yolda yürümek gibi..
Gördüğün tek şey sadece bomboş bir yol
Halbuki ne güzellikleri bırakıyoruz ardımızda
Umut ettiğimiz aslında yanı başımızda
Ulaşmak istediğimiz bir gölge kadar yakınımızda
Oysa bizler ulaşamadığımız yolu tercih edip
Kurallı bir dünyanın kölesi oluyoruz
Çok istiyoruz hırs, bitmek bilmeyen istekler
Her yürüdüğümüzde benliğimizden bir parça düşüyor
Düşüyor ve yavaş yavaş yok oluyoruz
Hayat... Sonu olmayan bir yolda yürümek gibi
Ve yürürken yol kenarında açan çiçeği görmeden, habersizce yürümek gibi
Hani serin bir el dokunur ya yanaklarına rüzgarın O dostça dokunuşlarını hissetmemek gibi...
Yok oluyoruz rüyonika...
Görmüyoruz... Etrafımızdaki güzellikleri
Duymuyoruz doğanın sesini
Hissetmiyoruz toprağın hissini
Bizler hayatın tablosunu seyrediyoruz
Hiç birimiz renkli boyalarla ıslanıp gece gündüz yazıp çizmek yerine sadece duvarları seyrediyoruz...
Hayat bu değil rüyonika..
Yaşamak bu değil..

Feride Açar