Bizim Evin Hallerioysa; kırılmış bir acının tutup kollarından kaldıracaktık bir ışık yandı bir mum söndü bir ışık daha yandı aydınlandı zamane küserken lale minik rolü yapan kocaman senaryo yazdı el bir çocuk kalktı sabahtı dışarıya baktı bu da kar mı şimdi yağınca diz boyu olmalı işte; sığınıp bir nedene cevapsızlık ülkesine giden trenleri gibiydi uğuru mavi boncuğunu kopardı sabahtı yinede ışığı yaktı hak ediyordu japon balığı haşlanmış ıspanağı öyleyse; en narin yerinden tutup gıdıklamalı hayatı diyenlere vardı hazır cevabı en narin yeri çocukta kaldı çocuk o trende bakıp ağlıyor ülkesine.... Ali Aydoğdu |
zincir; halkalarla(!) büyüyor
ve
yine de
asla, yalnız değiliz...
...
burası bizim evimiz!...
sevgimle kal