GÖNLÜM
İnzivâya çekilmiş gözlerim arar seni
Seni bilen gönlüm zihnime hep yazar seni Avuçlarımın içine aldığım gül kokunu Gönül evimde ömrümce koklar saklar seni Çiçeklerle alışık kokunu çeker sînem Dünya nefessiz kalınca gönlüm saçar seni Hoş kokulu gülden rengini arar bedenim Bulamazsa bî’tâb düşer biter özler seni Ölüm güzel bir şeydir çünkü sen varsın diye Ucunda ebedî bir ömür var bekler seni Âh feryâdımla yanan gönlümün mahzûn hâli Bilsen hep bir ömür hasretinle anar seni Bu dünyada sana ulaşmak meşakkatlidir Visâlinle yanan gönül evim ister seni |