İz bırakan anılar...

Hindi de İbram aga geldi gene,
Uleeeeen dedi,
Hep anengin köyündesin!
Biyo da bubenin köyünü anlat bene!

Eyi, dedim gari İbram agama,
Sene mi gırcem,
Bu kez de geçiverem bubemin köyüne,
Bizim „Sarhan” dedikleri yere.

Nenemin doprak evi vadı yıllar önce,
Tahta medivenli,
gıcırdatan şeklinde.
Doprak eve yuva yapmış eşek arıları,
Ben de güccüküm ya,
Ne bilem, eşeğine?

Abanın biri, bizim köyün en güzeli,
Hanım abanın gızı, saf Şaziye,
Dedi bene;
Gız Haspam,
Al bakem şu çanaktaki gaynar suyu eline.

Netçem? Diye sordum gari gocu gıza,
Kenef demez mi bene,
Yuvaya dökcen deye.

Döküvedim ya gari gaynar suyu,
Eşek arıların yuvesine.
Arılara söz mü geçer,
Çıkıvedileri birden emme,
Dosdoğru benim durduğum yere.

Goşsam ne fayda,
Eşek arısı soktu ya bene,
Golum şişti,
Hindi de
Sağ golumda izi va hâlâ bi dane...

Âh Şaziye, gocu kenef sene!
Utanmeyon mu,
Elis’i gandırmeye?

Ne diyon, İbram aga?
Hoşuna gitti mi,
Bubemin köyündeki hatıra sene!?


Şiir: gurbetçiyim

Seslendiren: Muharrem Karaoğlan
Cura Fon Müziği: Gökhan Karaoğlan