Yakut kızılı yüreğinde,
Mavi gözlü bir çocuk ağlıyor,
Ve ben bilemiyorum,
Hangimiz daha masum…

Dedi sen kimsin,
Dedim
Hiçkimse;
Dilim lal,
Susarım halden bilmeze,

Küflenmiş umutları
Hatta yosun tutmuş,
Kumsalında cam kırıkları;
Sahil boyu uzanan
Ürkek adımların bıraktığı
Silik bir iz.
Asıl sen kimsin kadın,
Nereden çıktın karşıma;
Ellerinde kır çiçekleri
Ve üstünde aşk elbisen…

Diyemedim gitme,
Kısa bir,
Zamanlıkta Olsa.
Diyemedim,
Sensiz kalamam buralarda,
Sensiz,
Bu kadarım ben,
Bir şiirlik,
Bir nefescik…

Okumuşsun beni,
Yazdığım,
Şiirlerden,
Yazılardan;
Hangisinden bulaştı ellerine,
Renksiz mürekkebim?
Aradığın ben değilim,
Kendinsin bakındığın
Satırlarımda.

Dedi adı ne,
Dedim ne koyarsan;
Kimliksiz bir his bu.
Ben,
Siyahım,
Sen,
Kırmızı,
Her gönülde,
Rengi Farklı,
Kimisi ’ask’, demiş,
Kimisi ölüm...
___şairşizofren__tankutalp__