İNSAN BİR KERE SEVER
* İNSAN BİR KERE SEVER *
İnce giysilerle yedi tepeli İstanbul’a kilitlenmiş Esmer bir kadını sevdim Sen, saçlarını dalgalara bırakan Galata’yı Emirgan’na çağıran güzel Sahi sormadın bana, dilimdeki yangını İnsan bir kere sever İster yirmisinde ister yetmişinde olsun. Beni uykuya gömen geceler Ben Kerem’le Aslı’nın çocuğuyum Yüreğim bir güzele aşılanmış duruyor Çok güzellerle geçti ömrümün dar geçitleri Kalbimi kilitledim bir çingene güzeline (Kimse bilmez sevdiğim esmerleri) Sahi sormadım sana Kerem ilke Aslı’nın aşkını Vurgunlardayım, acılar emziriyor yüreğimi Yıldızlara köprüler kurasım geliyor Sülfür sızıyor kızıl boynunda akşamın Aşk bir uçurum özlemi oldu düşlerime İçimde düğümlenmiş buruk bir sevda Mutluluk yıllarına rötüş yapan Bir Ege yadigârı... Nuri Dağdelen 10.0.6.2020 |
İNSAN BİR KERE SEVER şiirini, beğeniyle okudum. Nice güzel şiirlere diyor, Şair Arkadaşım içtenlikle KUTLUYORUM...