Öz Yaşam Öyküsü
Erik dalı uç verirken doğmuşum
Bahar yeli gelmiş geçmiş yanımdan Bir vakitsiz yağmur gibi yağmışım Musallada süt emmişim anamdan Bazen yavan ekmeğimi yiyemem Uçan kuşun bende hakkı var mıdır Belki köyde on beş kadın sütannem Süt kardeşim on dokuzdur yirmidir Köy çocuğu kıt katığı hak eder Kuzu güder su getirir ot yolar Yalın ayak başı kabak derbeder Öküz küper Eşek teper İt dalar Mart çıktımı koyun kuzu yaylaya Sırtta çanta okul yolu taşlıdır Şu dağların dili ola Söyleye Yoksulluğu devi yedi başlıdır On dördünde Eskişehir El yanı On beşinde kendin pişir kendin ye Hayat yaprak gibi sallar insanı Her şey uçar Hüzün kalır elinde Ev dediğin tek göz oda dam akar Simit sattım çay dağıttım okudum Bir yiğidi taş yıkamaz gam yıkar Ak tezgâhta kara kilim dokudum Büyüdükçe yavaş yavaş fark ettim Benim deli gönlüm aşka pervane Aklı şiir deryasına gark ettim Ortaya bu çıktı Deli divane |