Denizli / Acıpayam’da yaşayan dayımla çok anılarım var. Anlatmaya doyamadığım...

Temmuz’un ıscacık güneşinde.
Uyumuş galmışım ben gene,
Deyzemin buz gibi damında,
Asma dallar arasında.

Bizim oğlan çağırdı gene,
„Abaaaaa” anlat bakem biyo bene,
Ağaçda galdın, tek terlikle.
Ondan keri noldu sene?

„Nolceg?” Dedim, bizim oğlan!
Galdım ihlamur ağacın dalında,
Sallana, sallana,
Bağıra, bağıra.
Gocu değnekli kızıl cavıra!

Ne duyan va,
Ne gören.
Eccik bakem dediydim,
Traktör sesi gelivedi.

Dayımmış uzakladan gelen,
Elinde başka bi değneklen.

Bene arepdurumuş,
Ah! Yeğen, in bakem biyo ağaçden.
„İnmem” dedim, dayıma
Cadı deyzem, öldürü ya!

Yok la dedi bene,
Ben kefilim sene,
Götürüvemem çiftliğe,
Gidçez gocu gızın orlara.
Hızmat işleesin gari onda!

Ah’laya, vah’laya,
İndim gari ağaçden,
Traktörle indik gasabaya.

Sordum gari dayıma,
Bizim buzak yaşepduru mu hâlâ,
Dayım dedi rahatla,
Buzak anasının goynunda.

Ohhhh!
Dedim içimden,
Boğazı gapanmayasıca,
Buzağı sağ bıraktın sonunda...

Buda bir anı bende ki,
Buzak yaşepduru,
Bende deyzemin
Dayağından gurtuldum....


Şiir: gurbetçiyim

Seslendiren: Muharrem Karaoğlan
Cura Fon Müziği: Gökhan Karaoğlan