hani zaman herşeye ilaç ya...

gelişine hazırlıyorum kendimi...
tabanını onarıp boyadıgım ayakkabılarım,
dirseklerine kareli kumaslardan yamalar yaptıgım kahverengi ceketim,
uzadıkca kirli gorunuyor diye subay traşı kestirdigim saclarım
kısacık tırnaklarım ve kokuma karısan meyva aromaları...

gelişine hazırlıyorum kendimi
ezberimde sevdanın sözleri
kırmısı saclarının kokusuna kapılıp
zamansıs acan agaclarım gibi
erken gelen mevsiminden yorgun
özleminden mutsuz
gelişine hazır
gitme ihtimallerinin simdilik uzagında
tutarsızlıgım icin özür dilerim
bir suredir yoksun diye alısıyorum hayatıma
kendi dogumgunumun surpriz partisine hazırlanıyor gibiyim
nolur sesini cıkarma
duymıyayım
nolur haber verme
bilmiyeyim
kapıyı aralayınca kokunu duyayım
bir cocuk gibi sevinip
dizlerine kapanayım
bir ömür diler gibi
dizlerimin ustunde
ibadet eder gibi
aklımın ucunda
özler gibi
içimden kopup giden
nefes gibi
üzerime atılan
toprak gibi
simdi durup dinledigim
sesinin yankısı
penceremde duran ruzgar gibi

aklımdaki sözlerin yemin gibi
inanmak isteyipte kapılamadıgım
nehir gibi
simdi uyudugun
benim ruyalarım
sabah kalkıp anımsadıgın
benim kokum
ben yokum diye agladıgın
benim varlıgımdan yanan
senin tenin
icinde akıp giden
karsılıksız kelimelerim
hüznün, kabugu gibi yaralarımın
kanatmadan duramadıgım
gülümsemen papatya falı
koparılan ikinci yaprakta kapanan dudakların
varlıgım
varlıgına armagan olsun
üstü tanrımın
elimde kalan kelimelerimi gamzelerine ektim gülüm
gözyasların büyütsün
sevdanı kalbime gömdüm
cesedim yakılıp
küllerim rüzgarlarının estiği yerlere sürülsün