gün ola çok şey değişiyor
buzun çözülmesi gibi
sütün ekşimesi gibi
genlerin melezlenmesi gibi
o tükenmez dediğimiz
servetlerin bitmesi
yolların tükenmesi gibi
aşkların el değiştirmesi gibi


şimdi herkes kafasını dinliyor
takaza sesini değil
en son duyulan kapı gıcırtısı
benzimize kapanan
bir şiirimizin askısında
hala duruyor
yaşananlar ve yaşatılanlar
birde onların bedenimize dar gelen giysisi


ne kadar sana benziyor şu deniz kızı
şu anlımda ki yazı ne kadar sana benziyor
birbirimizin coşkusunda da
kokusunda da
önceki vakitleri kıskanıyorduk
kıskanıyorduk ama
belli etmiyorduk
geleceği ise kendi imgelerimizle yazıyorduk
ikimize kelimelerden bir liman
bestelerden bir keman
ve şarkılardan bir zaman hazırlıyorduk
çoğu şeyi de abartmıştık
biraz isyan
birazda sürçü lisan ediyorduk