Veda Yaprakları
Çöker kimsesiz
dağların yoksul patikalarına Pepuk çığlıkları sararmıs ağaçlardan dökülen veda yaprakları kış kokulu yağmur bulutları dökülüyor vakitsiz her gece zift karası pusulara göğsümü delen son kurşun onanmaz bir yara kesiği kanar durur içimizde Tanımlanmamış acıların cümleleri gibiyiz acılarımız hep berrak munzur`ların ay ışığı içtiği yerde üşür göğsümüzün çaprazında bağıra çağıra akar yüreğimizin dağlarına Yüzümüzde çöl çiçekleri, Göğsümüzde susuz bir ceylan kabuk bağladı,hasretimiz yürüyoruz kanlı bir dağ türküsü ile vedasız dokunduk gecelere, Artık hiç dönmemek üzere ... |
dağların yoksul patikalarına
Pepuk çığlıkları
sararmıs ağaçlardan dökülen
veda yaprakları
kış kokulu yağmur bulutları
dökülüyor vakitsiz her gece
zift karası pusulara
göğsümü delen son kurşun
onanmaz bir yara kesiği
kanar durur içimizde
Bu güzel şiiri yazan ve bizimle paylaşan, Şair Arkadaşımı içtenlikle içtenlikle KUTLUYORUM. Nice güzel şiirlere...