Yarınlara doğru.
İnsanlığın öldüğü yerden başladım sonra savaştan acılara doğru yol aldım.Kavgalardan öncesine vardığımda insanlığın son demlerine denk geldim.Biraz daha gittim habil ve kabile kadar hiç durmadım.Elindeki taş ile öldürecekken Kabil,Habili durdum şahit oldum ilk ölümüne insanın.Çığlık çığlığa koştum yıllarca.İki adım ötede kendimle karşılaştım.Hiçbirşeyden habersiz bügüne geliyorum.Bügün yine göremedim düşümdeki insanlığı.Şimdi yarına uyuyorum,düne ölmüşken.
Mehmet Oruç |