Sevgice topraklarından
Gönüllerden ithal edilmiş taşlarla inşa edilmiş.Şu içinde ölünesi evler,aşk mezarlığı görünümlü dağın ölüme paralel yamaçlarında,hoyrat bir atın hasretle şahlanmasını andıran dağılışlarıyla köy olup beni karşılamışlardı dunyaya.Evet ben köy çocuğuyum.Güneş doğmadan örgülerini ören anamın küçücük güneşiydim.Yanağıma kondurduğu buselerle,doğardım hergüne.Doğanın dilini öğretirdi babam,toprakla alışverişi,öksüz kuzuları hayata tutundurmayı,kelebekleri anlamayı vede gökyüzünün mavisiyle sevdayı.Evet ben köy çocuğuyum azizem.Ben bilmem yüreği kanatlanmış bir kadını sevmemeyi.Şayet kalbi kalabalık bir şehir değilse...
13/04/16 Mehmet oruc |