Gökten üç armut düşmüş;
Birinin içi geçmiş,
Birisi çürük çıkmış,
Biri, ihtilâl yapmış... (*)

Ağustosböcekleri; ’Hakkımızı isteriz’ dediler,
Kaplumbağalar isyan etti: ’İşler yavaş gidiyor’ diye...
Kediler, nankörlükten şikâyetçi oldu
Ve kargalar çare buldu bu kötü gidişe;
’Dumanlı dağ, az beri gel,
Kara bulut, sen de şöyle...’

İhtilâl güneşi (!) , karanlıkları boğdu;
Aslan hükümdarı parçaladılar,
Çakallara gün doğdu...

Ünal Beşkese (1961)

(*) Bu şiirin yazıldığı tarihte, bu üç armutun kimliklerini açık olarak yazmak mümkün değildi.
Şimdi rahmetli olduklarından, isimlerini belirtmeyeceğim bu kişilerden
biri bir siyasi parti lideri,
bir darbenin önemli bir ismi olmasına rağmen komiteden ihraç edilen bir subay ,
biri de, son dakikada başkanlığın göstermelik olarak sırtına yüklendiğinde, kendini gerçekten kahraman sanan saf bir paşadır.
Şiirin ikinci bölümünde, iktidar hatalarının da katkısıyla beraber darbe için oluşturulan kamu oyu,
ve son bölümde, darbe sonrası kastedilmekte... Ü.B