Bugün
Benim doğum günüm
Ve
İnsan
Bir kere yaşarmış
Dünya da denilen şu mekanda,
Atmışdört senenin
Ne hükmü ola bilir ki
Sonsuzluğun
Yanında,
Bir hiçe bir yok
Bir yoka bir hiç
Bir nokta dahi olamaz iken,
Ben
Zaten
Virgülden çoktan vazgeçmişim,
Yaşıyoruz işte,
Hayat
Bazen bir demli çay
Bazen bir kuş kanadı
Bazen kendi ayaklarının
Üzerinde durmak,
Tabi ki
Onu da müsaade ederlerse eğer
Var iken onca işgal kuvvetleri
İçeride ve dışarıda,
Bana da
Düşen
İsyan bayrağını çekmekti çekmek,
Aykırı durmak
Yoksa
Ben ben ola bilirmiydim ki hiç
Acep,
Herkes gibi olmak
Benim fitratımda
Yok,
Amma velakin
Ailem
Ve
Çoçuklarım olunca işin içinde
Tüm yağlarım erir içimde
Yelkenler iner,
Rüzgarlar
Vazgeçer esmekten
Yağmurlar yeşertir umutları,
Dedim ya
Hayat işte,
Severim
İlle sevileyim diye değil
Kalpten gelince
Ne eylerim
Daha,
Yüreğim eğilir önünde
Gerekirse hiç bitmemek üzere
Umutsuzca
Şuursuzca,
Hiçte fark etmez
Toslasa da
Bir daha bir daha duvarlara,
Neylerim
Kuş değilim ki
Uça bileyim üstlerinden
Varmak için vuslata,
Hicran
Da
Benim
Nasibimmiş
Gurbet elinde
Taş yürekli diyarlarda,
Ama yine de
Ben
Bana
Varmışım
Sen gar de
Ben de liman
Güzelliklerin baharında,
İnsan nasıl bakarsa
Öyle görürmüş
Aslında,
Sanki
Güneş
Her gün doğuyor
Vazgeçmeye de hiç niyeti yok gibi
Yok gibi,
Atmış dört sene
Ne
Ki
Var iken
Önümde daha
Nice nice seneler
Ben hala burdayım
Gelsinler birer birer
Sevişelim öpüşelim güreşelim,
Çizelim üstünü
Ne varsa
Hepsini,
Hüzün,yas
Kahır,dert keder...

* Berlin, 27.05.2020 *

Talat Özgen