YAR İLE YEKSAN. ...........................Bütün sürgünlerim bitti ...............................Ve döndüm ....................................Yalnız içimdeki sürgün baki… Damarlarımı bir yılkı gibi d/överken kanım Us bırakmayan tefekkür ortasında Her attığım adım rücu etmek ister Dudağımdan düşen her kelime imdat… Bit/imsiz bir hicrete meftun kadim bir derviş gibi Sürgün v/erirken şiirlerim sürgünlerde Kuru dal gibidir Umut… Yar ile yeksan . . Rengi neftiye çalarken gecenin Müjde ezgileri terennüm ederek Sahrayı yara yara ilerler kervanlar Hicaz makamında… Bir infial anında “dönüş ne zaman ” diye haykırıverince Bezirgan başlayıverir şiire… Her gidiş, dönüş varsa güzeldir Dönüş… Bir serap gibi Umut … Yer ile yeksan . . Çelik olsan kırılır demir olsan erirsin Bu firkatin ortasında Öz yaşlarım yağmur olup asılırken kirpik uçlarıma Her mevsim hazan… Her satır başında harf harf, hece hece Müebbet bir acıdır kalemin ucundan sızan Elem ustura gibi keserken sur/etimi Yıllar bembeyaz yağarken Şakaklarıma Umut … Kar ile yeksan ………………… Uğraş, didin, düşün Belki hayra çıkar düşün İçindeki ateş devinip dursun O vakte kadar Umut… Har ile yeksan Muhammed Mehmet GÜL |