EŞİĞİM KÖR BEŞİĞİM BOŞyol bitti nefesim tükendi merdivenlerin ayağımdan kaydı trabzanların aleve durmuş el atamıyorum intihara meyilli ben yaşama gönüllü güneşi gördüm mü dünya benim ayaklarım basıyorsa ellerim tutuyorsa can ben canan ben eşiğimi kör beşiğimi boş bıraksan da umuda uyanırım yarınlara sarılırım eşiğime gölgenin ayağı basacak beşiğime candan düşenin baş koyacak nefesin tenime kolların bedenime dolanacak bende bu umut varken ölsem de gözlerim açık gitmeyecek ölsem de ben umuda sen yangına düşeceksin Sibel Karagöz |
Selamlar