Irkı olmayan yüzlerde esintiler biriktiriyorum zamanın kırılgan dokusuna saplanan bir ok gibi parçaların birleşiminde sökün edecek o yap-boz ve mevsim de rüştünü ispatlayacak bir anda: elbet sonrasızlığın ahkâm kestiği anda saklı olacak dünüm ve göğü b/öleceğim ufacık çekmecelere saklanıp duvar ördüğüm dünyayı boca edeceğim o minnacık bedenimde bir çocuk olmanın vaveylalar sürüklediği peşi sıra yitimimde vücut bulacak yetişkinler onulmaz acılarımı kendilerince paylayacaklar ve de hep haklı olacak geride kalanlar.

Yitimlerde saklıyım,
Bir düş’e denk düşen kızıl saçlarım
Çillerimde saklı yalnızlığım
Evimde serildiğim bir döşeğim yok benim:
Mevsimden mevsime değişir tenimin rengi
Irgat gölgelerin muhatabıyım:
Bir annem bir babam:
Ha var ha yok lakin içimde saklı izdiham
Semtlerin çapkın rüzgârıyım
Ayakkabımın teki de uygun değil eşiyle
Eş olmanın değil eşit olmanın raconu nedir,
Diye sorsalardı bana
İki eli de boş olmayan apartman çocuğunu gösterirdim:
Han, her gün giydiği farklı farklı elbiseleri
Üstelik soluk da değil teni, mizacı
Gülünce güller açan yüzünde
Bir aileye sahip olmanın da pervasızlığı.

Mevsim gibi nezleyim her gün;
Nezdinde zenginlerin,
Ben fakir ve rüküş bir gölgeyim:
Gözlerini kaçırır benden insanlar
Görünmezliğime denk düşer midemin gurultuları
Bir dilim ekmeğe bir bardak sıcak çaya tavım
Tavrımda saklıdır onurum, nazım
Aç olsam da belli etmem
Hem mendillerimi de karşılık verenlere satarım ben.

Kardeşim, hani, ölü doğan dün:
Annemse yorgun fıtratı ile sokak sokak süründürdüğü
Kederin, adeta bir Külkedisi
Babamsa hiç olmadı gitti
Hatta babamın kim olduğunu bile söylemedi annem
Demesi o ki; çok küçükmüş açtığında onda gözünü
Ne zamanki sorsam
Gözüme toz kaçtı der uzaklaşır yanımdan.

Irkım var mı sahi benim?
Sordum Tevfik Abiye
Dedi ki; ırkı olmazmış acıların.
Ne mezhebim ne meşrebim belli
İklimin çatallı sesinde sürünen yılan gibi
Mademki dokunmuyorum insanlara
Bin yıl yaşamalıymış onlara dokunmadığım sürece
İyi de ne hayvanım ne sürüngen
Altı üstü çocuk
Önü yamalı arkası sökük
Sözcüklerimin
Ne de olsa okul yüzü görmedim.

Günyüzü görmediğim gibi
Geceyle sırdaştır gölgem
Ne zamanki gözlerimi dikip de göğe düş kursam
Arkası gelmez lakin
Gün ağarmadan düşerim yollara zıpkın gibi
Bulduğum her kâğıtta sökerim hayatın şifresini
Yetmedi saklarım iç cebime
Gördüğüm her çocuk resmini:
Hani olur da bir gün büyürüm
Cebimde bol para güdüp de kervanı
Ben de meylederim amcalarıma
Yetimliğimi de elbet dindirir cihan
Unutulmayı unutup umduğumu değil
Bulduğumu çekerim içime
Bazense çektiğim burnum için için:
Ondandır yaşım, yasım
Bilmezler de yağmur yağar bizim buralara her gün.