İKİZ RUHLAR
garipleşen zaman
akreple kol kola yelkovan zehir saçan dil odu kopan müntehir bir denizin oltasında unutur kendini mezgit ve levrek kadın ve erkek unutur kendini bazen hoş bazen de nahoştur hayatın spot ışıkları ve gölgeler uçurumlardan alır rengini kahrolmuş sensizlik milos etmiş sessizlik gibi gecenin bir vaktin de bir şeyleri düşler insan çok sevdiği ölenin ardından ve kimliğini arar karanlığın kuytularında kimi yoklayarak kimi koklayarak çünkü aynı anda tek beden olur ikiz ruhlar |