Atıyorum kendimi hayatın soğuk karelerine
Ve uzamalı diyorum bu hasret
Kırgınlığım üzerimde durdukça.
Biliyorum göğebakan ayaklanmaya hazır yokluğun..
Saklanmaya çalışmadım hiçbir zaman
Sadece yaşadım kendi doğrularımla ilerlemek amacında
Başardım..
Doğrularım, çoklukla doğruldu ama kendimi kaybetmedim
Yanlışlarım, kabullenebilir ve düzeltilebilirdi,
Düzelttim..
Ancak kimisine gücüm yetmedi..
Pişmanlığını duymadan alışmayı öğrendim
Yeterli gelmeseydim kendime fazlasını isterdim..
Ellerimde yorgun bir ihtilal
Ve kaybetme korkusunun bir sis gibi çökmüşlüğü
Yüreğimin tam orta yerine..
Gitmelere ait tüm hikayeleri toplayıp savururken içimden,
Seni buldum..
Bişey vardı aramızda
Ki her sözün içimde bir yeri kanatır,
Kan kaybederdik.. göz göre göre.. yürek parçalaya parçalaya..
Bir yerinden bağlıyken varlığına,
Bir yerinden inadına kopuksam
Yitmişlik biraz daha sinmiş olmalı acıyan sevdamıza,
Acıyan yanlarıma, kanayan yanlarıma..
Hadi adımlasana!..
Gitmelere adanmış sözler geçiyor sokak aralarımızdan..
Kesik kesik uğultular geliyor,
Duvarlarına yüreğimizi savurduğumuz evler yıkılırken..
Korkma!..Tükettiklerimizin hatrına..
Bin parçaya bölünen bir yürektir geriye kalan her adımda..
Korkma.. Ağlama..
Bir iz bırakışın öyküsünü kolay yansıtmaz satırlar..
Gidişin gelir aklıma, susmak olur yüreğim..
Yüreğimin en yangın yeri,
Bir gece yarısı tedirginliğiyle zaman hayatı vurur..
En hoyrat dökülürdü suretime cevapsızlığım..
Dile getiremediğim serzenişlerin hırsıdır,
Sustuğum yanıtsız soruların..
Yine de sen ağlama yüreğim..Sen ağlama..
Duyma sessizliğimi..

Duyma sessizliğimi
Ne kadar sessiz ağlıyorsam öyle sev beni
İçimdekini, yorgun kalbimi..sev beni..
Ne kadarda suskun zaman, aşka ne kadar suskun dilim
Gözlerim konuşur anlasana
Bu hikaye senin ve benim
Yalnızlığımı anlasana
Kalbimdeki sana olan hisleri
Sen bensiz bir yarım, ben sensiz bir ölü
Gidersen peşinden gelir bu can
Sensizliğimi anlasana
Kalbimdeki hisleri yar
Sen bensiz bir yarım, ben sensiz cana susar..


Anlasana yar, duysana
Duyamadıklarını, anlayamadıklarını sussana
Sus ve git!
Hayatımın basit kurallarından biriydin sadece
Kuralsız yaşarken hayatıma kural koymayı öğreten
Hangi ayrılık bi parçasını bizde bıraktı da,
Bizden kalan ne varsa aldı da gitti
Yolun başında bulduklarımızı da yitirdik yar
Ne yitirdiğimizi bulmaya çalışırken
Oysa kaybettiğimiz kendimizden başka bişey değildi
Kaybettin beni sevgili
Bul beni kendinde, kendini bulduğun bende
Bul sevgili..
Ne ben sığdım sana, ne sen kışı çevirebildin yaza bende
Bütün mevsimler ihanet varlığına
İhanetler tükendi, tükenen bizdik
Biz tedirgin düşlerimizle,
Gecede birkaç kendini tekrar eden cümleden ibaret
Cümleler, kanayan avuçlarımızdan düşe kalka tırmanmaya çalışan
Kendi içinde anlaşılmaz hisler..
Gece biz, mevsimler biz, tedirgin biz, ihanet bütün benliğiyle sen
Düş düşlerimden sevgili
Kendinden düş, bildiğin bütün düşlerden düş, düş sevgili..
İhanet..
Kendini anlamsız kılan bu kalabalığın arasında,
Kendine anlam verebilen tek insandın
Varlığıyla bana anlam kazandıran insan
Sus ve git sevgili
Sevdanın hası suskun olanıdır
Sus ve git..

Sus ve git
Sustuklarımı anlasana
Neden susar bu dil
Neden ağlar bu göz anlasana
Sus ve git
Kalbini peşinden götür bende kalmasın yar
Bir kalp neden kanar
Neden insan cayar kendinden anlasana
Sana olan hislerimi anlasana yar
Kalbimdeki sesleri duysana
Sen bensiz yarım ben sensiz bir ölü
Ahh.. Anlasana yar..

Anlasana yar
Yazdığım her aşkın satır aralarında
Bildiğim bütün kelimelerden bir şiir biriktiriyorum senin için
Anlasana yar
Bildiğim bütün şiirler satır aralarına sığıyor gözlerinin
Ne yazabilecek aşk kalıyor
Ne senin için bir şiir biriktirecek satır araları
Susuyorum öylece
Yaz diyorum kendime, sus ve yaz
Nefesimde, ellerimde ellerini yazıyorum
Ellerim yanıyor
Sus diyorum kendime, bunca konuşan varken sen sus
Ey yar, sevdanın hası suskun olanıdır
Sus sevgili!...
Uzak kaldığım gülüşlerine nehirler seviyorum en mavisinden
Hüzünlü bir bulut gelip konuyor saçlarına
Yalnızlıktan gözlerim eriyor gözlerinde
Gözlerimi gözlerine adıyorum
Gözlerin bir nehir, gözlerin hüzün mavisi yar
Ne yol biter, ne yolcu ölür
Yol değil mi bizi yolcu yapan?
Biz değil miyiz yolu yol yapan?..
Sen değil miydin düşlerime girip, her geldiğinde yeni bir düş yaratan?
Ben değil miydim seni düşlerime alıp bir düşten öteye götürmeyen?
Mavi bir düşten ötesi mi olur, mavi bir düş
Her suskunluğun gidişe sebepti yar
Her gidişin yeni bir başlangıca
Ne yeni başlangıç kaldı hayatımızda
Ne yeni başlangıca adım atacak güç
Bulmuşken seni düştüm düşlerimden
İhanet ettin yar,
anlamsız kıldın kendini
Ben kendim kaldım senin anlamsızlığına rağmen
Sus ve git, git sevgili...
Bağışla beni
Gidişin değil kalışın acıtıyor içimi
Sus ve git yar!