kül hece'I- bronz şafaklara döner yüzümüz son örümcekler yılı göçerken dünyadan. erimez karı yürek dağlarının. çağırır eşkıya türküleri bağrı delinir Yâkub’un düşü başlar beyazperdesi yırtık gönlümde bir ulemanın. saf ama kirli yüzü aklanır mâi gölgesi üşür. II- yük trenleri geçer geceden deler körün retinasını. bir uzak y/ürür yakın bir çağdan iner tepesine vuslat ağrılarının sanrı sınar sabrını döver dizini döver döver döver sonra keser sesini. kara günlerin ertesinde esmer bir gök karşılar bizleri hafakanlar basar it ölür kervan ürür. miladi yıllar başlar mesih kokulu taşlara konarken zaman. inancın maskesi düşer secde eder günahlar bir imam v bir haham durmadan uydurur biner sırtımıza elinde kamçıyla vurur da vurur. III- ey benim evliyalar çağının delisi ömrüm bir "hu" eyle de girsin selamın gönülden içeri. ... .. |