Senin gözyaşların denizleri kıskandırır
Okyanuslar seyrine geçit verirken
Musallaya sığmadı sanki o beden
Ölümün dü sadece bedenini götüren

Sen ki inşallah cennetin o güzel tahtında
Ne çileler çektin şu dünya bahtında
Bir ağıt, çığlık, zılgıt daveti duyduğunda
Koşan en ön saffın eriydin sen

O ne şanlı bir romandı sana yazılan
Kuru sevdanın sayfalarına benzemeyen
Ardından dökülen milyarların gözyaşı
Okyanusun selam duruşu bundan

Kuru bir sevda değil di seninkisi
Tohuma can verenin filiz sebebi
Sen ki bir davaya sevdalı fırtına
Başak/başak, boy/boy bir neslin neferi

Sana avuç/avuç duadır ey beyaz kefenli
Sağ gözün şehadete hep göz kırpardı zaten
Bir Şubat soğuğuydu bedenimizi üşüten
Bir can’dı usulca yitip giden

O musallanın sığmaz avlularıydı
Tarihi sanki yeniden yazan
Seninleydi senin yüreklilerin
Hep bir ağızdan helal olsuna amin diyen

Ölümün dü sürü/sürü arsızı bile utandıran
İniltiler duyuluyor tüm coğrafyalardan
Yüzün fırçamda her dem desenleniyor
Senin Erbakan hocam

Taki(ii) o doğuşundan beyaz kefen giyen
Sensizlik bize şiddeti büyük bir deprem
Yeşermiştin bunca genç dem/dem
Tesellimiz tevekküle teslimli bir iman

Şimdi içimde ilk dersinin heyecanı
O kalkan parmağının işaret sancağı
Olmasan da görüyorum hep o sancağı
İşledin ruhumuza nakış/nakış ALLAH’ı