Bir b/ölü hücremdeyim ve ıslıklanan yalnızlığım…
Kanaviçe masallar b/içiyorum
Aşkın son demlerinde
Satır olup eriyorum
Mum gibi dibine ışık verdiğim farazi bir sürünceme
Aşkın kıyama durduğu mevsimler rıhtımı
Hani d/okunmadan geçemediğim
Artık nasıl bir araz ise
Yükümü de güncelleyip geviş getiriyorum
Mahcup bir sevdayı ise ferman bilip
İyice yerleşiyorum şiir denen feleğe.

Uzun ve tevazu yüklü bir cümle olsam keşke
Cümleten sevilen bir kul işte
Sözcükleri gibi kendi de yaralı
Devası elbet sevgiden geçen bir ırmak
Cennet bahçesi bildiğim her sevdiğim yürek
Asla da değildir benden ırak.

Bir lütufsa gecenin hikmeti
Derinlerde bir teyakkuz
Yoksa gecenin de mi savruktur perçemi?
Tıpkı lahzasında ömrün
Devasa bir hürmetle dokuduğum hüzün
Kabrimde saklı olacak kalanı yüreğin
Kaldıysa elbet azıcık ilham
Ben gidip de dönemezsem diye
Sevmeye doyamadığım
Elbet aşkın bekası ve itirafı
Lakin teessüf ettiğim elbet kaderim ve ikbalim.

Gergin bir yay olsam da kimi zaman
Yumuşak iniş yaptığım her gecede saklıdır izanı gönlün
Bir de dipçiği günün
Hani, geceyi delen gözlerinde ve sen diyemediğim
Bir fıtratsa asılı kaldığım
Saygımla ve mahcup bir edayla s/alındığım
Cennet köşkünde
Asılı bir firkateyn
Elbet ihbar ettim yine eşkâlimi
Bir de yalnızlığın evveliyatı
Kopup geldiğim daha dünde mi saklı kaldım yoksa?

Nakşeden güncem
Nesir ya da nazımda mı saklı kaldım her dem?
Ah, bir de gıyabında özlemin
Çalıkuşu yüreğimle dönendiğim okul koridorlarında
Saklı olmaksa itirafım
Bilemedim bilemedim
Oysaki aşkla biledim içimdeki hazineyi.

Sükûn dilediğim
Velakin yanarken sesli bir acı
Az evvel kırıştırıp attım da içimdeki şiiri
Bilemediğim lakin bilindiğim
Bilmesem de bilindik bir dilde aşkı dilendiğim.
Gidip gelmelerin de mealiyim, azizim