Korkularım boy attı baharda sıcak bir kahve soğuttu yüreğimi
İşçiler hiç sevişmeyi beceremedi yalanlarla üzüldü gece.
Biliyorum birgün bırakıp gideceksin bu hayatı ötelere
Kimsesiz bırakacaksın ruhumu, kaçıp yolculuklarına zamanın
Köhne duygularda kaldı o mahzen ,bana nerdesin söyle.
Biliyorum barışık değiliz umutla kadınlar ıraklarda çok ötelerde
Yorgun sabahları bekliyor gece biliyorum özgürlük bu değil
Sen kavgalarımın şehri terket beni , korkularımı görme
Tüm kadınlara aşık yüreğim tüm kadınlara kardeş
Ölüm erkence gelirmiş nerden bileyim ,söyle.
Hadi gel bir sofra kuralım akşamında iftar yapalım
Tüm günahlarımız karanlıkta umutlar ışık olsun
Gömelim toprağa tüm arzuları ağlamak ırak olsun bizden
Kaçkın bir kavgaya mahkum kalan özgürlüğümüz
Hiç konuşmayan acılara içimizde biliyorum başkasına aitsin
Ben ne yapayım şimdi sen söyle, gideyim yolculuğuna ölümün
Bir kış gecesinde üşüten senin varlığındın biliyorum
Aç saçlarını rüzgarlarda savur şöyle ,belki gelir kokuları varlığının.
Ben biçare bir yoksunlukta yorgun bir hiç oldum
Sen yolculuğumda kal gitme korkularım boy attı benim
İşsiz köylüler gibiyim yorgun ve uykusuz kaldım
Sen tut ellerimden koru beni al yüreğinde eyle.
Bugün ne yapalım çocukları sevelim yetim çocukları
Onlara şiirler okuyalım annelerinden şöyle
Birde yorgun yürekli babalardan hikayeler anlatalım
Yıldızları toplayalım döküp kırmadan dağıtalım öyle.